VERSLAG VAN HET BEZOEK VAN DE CLUB MET BLINDEN EN SLECHTZIENDEN ISM KONINKLIJKE VISIO AAN MUSEUM HET GRACHTENHUIS OP ZONDAG 24 JANUARI 2016
Foto’s
In het kader van een HUM-actie verzamelden wij ons op de zondagmorgen van 24 januari 2016 om 11:00 uur bij museum Het Grachtenhuis om een rondleiding aldaar te gaan verzorgen voor blinden en slechtzienden. De aanwezige leden waren Tieneke, Max, Robbert, Maurice en Menno. Namens Koninklijke Visio waren vertegenwoordigd Lisette Paap en Najima Elbouazzati.
Het uitstapje is bedacht nadat Visio met enkele blinden en slechtzienden een werkbezoek aan onze Club hebben gebracht vorig jaar. Daar is toen als goed doel bedacht om deze mensen een uitje te bezorgen, waarbij wij met onze fysieke steun hulp konden bieden.
Nadat we Museum Het Grachtenhuis bereid hadden gevonden om een audiovisuele tour aan te bieden aan de blinden en aan de clubleden konden we een datum vaststellen waarop we het uitstapje konden inplannen. Via Visio vernam de Club dat er veel animo was bij de blinden, aanvankelijk waren er zelfs 16 aanmeldingen binnengekomen, van onze kant waren er zes aanmeldingen voor de begeleiding.
De ontvangst verliep in gemoedelijke sfeer. In het café in de voorzaal van het museum ontvingen wij de blinden, waarvan er twee met een blindengeleidenhond waren gekomen. De instructie was om deze niet te aaien, wat vooral voor Max heel lastig was. Bij slechtzienden en blinde mensen moet je vooral duidelijk zeggen wat je gaat doen, bijvoorbeeld: “ik ga je een hand geven”. Ook moet je duidelijk aangeven waar mensen moeten gaan zitten (ze de rugleuning van de stoel laten voelen), of zeggen dat je door een deur heen gaat (om te voorkomen dat lange mensen zich het hoofd stoten).
Helaas waren er slechts acht slechtziende en blinde deelnemers, al dan niet met hun eigen begeleidende familieleden, sommigen hadden vergeten dat het uitje op deze dag was gepland, een ander had autopech, weer anderen waren wegens ziekte verhinderd. Al met al begonnen we het welkomstwoord om half twaalf. Menno introduceerde onze clubleden aan het gezelschap en daarna Jurjen Smits van museum Het Grachtenhuis, die de rondleiding zou gaan verzorgen. Jurjen zette kort uiteen hoe het museum is ontstaan en hoe het is ingericht. Hij bekende dat de blinden en slechtzienden een beetje een proefkonijn waren en was benieuwd wat zij van de audiovisuele tour zouden vinden. Vervolgens kreeg iedereen een headset uitgereikt.
Daarna namen wij de groep mee de trap op naar de eerste ruimte in het museum: een gesproken verslag van het ontstaan op hoofdlijnen van de Amsterdamse stad met al haar grachten, nu zo een 400 jaar geleden. Na deze uiteenzetting werden we via een deur naar de tweede ruimte gebracht “stoot je hoofd niet aan de deurpost”. In deze kamer werd m.b.v. een projectiescherm op een grote tafel in het midden van de kamer opvolgend een aantal kaarten getoond van verschillende fases van uitbreiding van de stad, nu ook met daarop de beroemde grachten. Via de headsets konden we vernemen hoe in de 17e eeuw de verschillende deelnemers aan de gesprekken zich opstelden, omtrent de forse groei van het aantal inwoners en buitenlandse bezoekers aan de stad. De burgemeester, de stadsarchitect, de man van de beschermende stadswallen, ze hadden allemaal hun zegje te doen.
De ruimte die we daarna betraden was interessant vanwege het feit dat we op een zandbodem kwamen te staan. Jurjen gaf een uitleg over de bodemgesteldheid van de stad, de manier van aanpak om huizen en andere gebouwen neer te zetten, en hoe je met de wisselende getijden er voor moest zorgen dat de Amsterdamse houten palen waarop alle huizen waren gebouwd, wel permanent nat moesten blijven (sluizen en molens speelden een belangrijke rol in de hoofdstedelijke waterhuishouding).
De vierde ruimte die we betraden was duidelijk wel voor visueel ingestelde mensen duidelijker te volgen dan voor niet-zienden. Er stond een groot poppenhuis dat een compleet nagebouwd grachtenhuis voorstelde. In alle vertrekken van dit nagebouwde huis konden we aanschouwen hoe het leven er in zo een grachtenhuis heeft uitgezien door de eeuwen heen. In ieder vertrek konden we via de ramen zien wat er zich binnenskamers afspeelde. Dit konden wij goed uitleggen aan de slechtzienden, waardoor hun voorstellingsvermogen ook weer aan het werk werd gezet. Rondom in alle wanden waren op ooghoogte grachtenhuizen geprojecteerd. Door een verglootglaasje dat in ieder venster was gemonteerd konden we een kijkje nemen in de interieurs van die statige huizen van weleer, die vaak werden bewoond door rijke kooplui, bankiers, leden van de rechterlijke macht en kunstverzamelaars en –handelaren.
De laatste ruimte was deels audio en deels visueel uitgebeeld. Een grote maquette van de binnenstad die beplakt was met kleine kurken en houten kopieën van Carre, het Amstel hotel, het paleis op de Dam, enzovoorts, mag normaal door publiek niet worden aangeraakt, maar voor ons bezoek was het bordje” Gelieve niet aan te raken” naar beneden geklapt (wat ik wel kon zien en de blinden niet natuurlijk). Jurjen nodigde de aanwezigen uit om vooral WEL te voelen wat de maquette allemaal vertegenwoordigde van de huidige opbouw van de stad.
Daarna werd de rondleiding besloten en vervolgden wij onze weg de trap af terug naar het museum café. Daar werd koffie aangeboden door het museum en Menno had namens onze Club verschillende soorten vlaaien ingekocht voor het gezelschap. Er kwam een levendige discussie op gang, niet alleen omtrent de tour door het museum, maar ook over veel dagelijkse zaken waar blinden mee te maken krijgen. Zo was het bijvoorbeeld hilarisch om te vernemen dat een slechtziende jongedame in de veronderstelling was dat ze op een dag een katoenen schoudertasje droeg met de tekst “Merry Fucking Christmas” terwijl ze toch echt in de veronderstelling was dat ze met een zeer lieflijke tekst rondliep.
Om twee uur werd de sessie beëindigd en hebben wij de deelnemers naar buiten begeleid. Al met al was het een geslaagde bijeenkomst, die wellicht voor herhaling vatbaar is!
